Χαλκιδική

Ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και το Άγιον Όρος, η άλλη Χαλκιδική έμεινε ως τη δεκαετία του ’70 μια απομονωμένη και οικονομικά χαμηλότονη περιοχή. Η πρόσφατη ανάπτυξη των επικοινωνιών, του τουρισμού και των θερέτρων, της έδωσε νέα ζωή, όπου η αρχαιολογική έρευνα πρόσθεσε την εντυπωσιακή παρουσία του κλασικού κυρίως πολιτισμού. Μαγευτικά όμως τοπία, σημαντικά μνημεία και μακραίωνες δραστηριότητες των ανθρώπων έμειναν, και ακόμη μένουν, άγνωστα στους εποχιακούς επισκέπτες. Τα αυτοκίνητα οδηγούν στις παραλίες, στην ευδαιμονία της απραξίας, και η ενδοχώρα, η μνήμη, οι ημέρες και τα έργα των ανθρώπων αγνοούνται και από αυτούς που θα έπρεπε να τα προβάλουν και από εκείνους που θα έπρεπε να τα γνωρίσουν. Το μεγάλο αυτό κενό επιχείρησε πριν από χρόνια (1990) να καλύψει το Ιερό Κοινόβιο Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, μετόχι της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους στην Ορμύλια Χαλκιδικής, υιοθετώντας την ιδέα δημιουργίας του έργου αυτού. Η αποτυχία συναντίληψης απ’ όσους έπρεπε, οδήγησε στη δεκαετή καθυστέρηση της κυκλοφορίας του. Ο τόμος, όπως παρουσιάζεται σήμερα, είναι καρπός μακράς προσπάθειας και συμπόνοιας όλων των συνεργατών του. Ο Ιωακείμ Παπάγγελος, μοναδικός γνώστης της Χαλκιδικής, μας οδήγησε προσκυνητές στα βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία και σε όλες τις φυσικές της ομορφιές. Ο εξαίρετος φωτογράφος Ανδρέας Σμαραγδής έδωσε πνοή στα έργα της τέχνης και έπλασε από τα τοπία πίνακες. H Ιουλία Βοκοτοπούλου, με το κύκνειο άσμα της γραφής και της σοφίας της, άλλαξε την εικόνα του χώρου και του έργου μας.